Με ένα καλοδουλεμένο σενάριο που αξιοποιεί κινηματογραφικά κλισέ για να τα φέρει τούμπα και ένα καλοκουρδισμένο καστ, ο Κανελλόπουλος φτιάχνει μια ταινία που δύσκολα θα απογοητεύσει, καθώς φωτίζει τις παθογένειες της επαρχίας και της αρρενωπότητας με έναν τρόπο ευρηματικό και διόλου επιτηδευμένο. Αξιοποιεί τα τοπία της Αρκαδίας με τη φωτογραφία του Στέλιου Πίσσα για να στήσει το σκηνικό της σύγκρουσης ανάμεσα στους δικούς τους “καουμπόηδες και ινδιάνους”, διανθίζει την ένταση με δόσεις χιούμορ και ξεσκεπάζει έναν προς έναν τους παίκτες.

Στο πρόσωπο του Δημήτρη Λάλου βρίσκει τον δικό του Κλιντ Ίστγουντ, ενώ ο Λευτέρης Πολυχρόνης είναι αποκάλυψη στον ρόλο του στοχαστικού μπράβου, καθώς δίνει διάσταση σε έναν χαρακτήρα που θα μπορούσε εύκολα να παραμείνει σχηματικός καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας.

Και είναι αυτή η μονομαχία ανάμεσα στον Λάλο και τον Πολυχρόνη που είναι ο παλμός όλου του εγχειρήματος, καθώς λειτουργούν ο ένας σαν καθρέφτης του άλλου.

Έτσι, η Αγέλη Προβάτων δεν αποτελεί απλά ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο μεγάλου μήκους ενός δημιουργού που ξέρει τι θέλει να πει και πώς να το πει. Είναι απόδειξη ότι η φρέσκια ματιά σε τοπία, ανθρώπους, καταστάσεις και κινηματογραφικά είδη οδηγεί σε πρωτότυπα και απολαυστικά αποτελέσματα.

https://www.moveitmag.gr/festival-thessalonikis/festival-thessalonikis-2021-ageli-provaton-kritiki/65474?